Onmiddellijk na de boulder competitie in Sint-Niklaas zijn ik en Florian Castagne doorgereden naar Ettringen (Duitsland), ten noorden van Bonn. Na een kleine drie uur rijden kwamen we aan in het kleine dorpje om 2u 's nachts. We hadden geen topo en waren er nog geen van beiden geweest. We zochten een slaapplaats en vonden er een op een grote open plek. Toevallig stond daar ook een soort van hutje, bedekt onder de sneeuw, waar we onze tent in opzette voor de extra warmte.
De volgende dag werden we wakker in onze tent in het hutje en zagen dat we op een grote parking stonden met een soort van wandelroute die van daaruit vertrok. Het was zeer koud en had toch wel wat gevroren.
Na enkele warme thees en een goed ontbijt waren we steeds niet warm genoeg om naar de rotsen te zoeken. We gingen ons dus nog extra opwarmen in een cafeetje waar we dachten een topo te vinden. Dit was niet het geval. Dus gingen we met de auto opzoekt naar de rotsen. We besloten eerst nog eens de parking waar we overnacht hadden te bekijken. Dit met resultaat want zo'n 20 meter naast de plek waar we geslapen hadden vonden we de rotsen.
Het klimgebied van Ettringen is een oude mijn met vulkanisch gesteente. Het gebied is dus een put in de grond waar je kunt in wandelen en dan gewoon routes kan klimmen.
Ik en Florian gingen hier naartoe om onze nieuwe passie in de sport wat te gaan beoefenen, het Trad-klimmen. Tot mijn grote verbazing stonden er ook zeer veel haken, dit is wel zeer jammer aangezien er heel veel te klimmen valt met trad-materiaal.
Aangezien we geen topo hadden hebben we twee dagen lang gewoon de mooie lijnen op gezocht en wat geklommen. De eerste dag vonden we al een mooie barst, die 7a blijkt te zijn, die we perfect met alleen trad-gear konden klimmen. Jammer van de haken die naast de barst stonden. Ik maakte mijn eerste val op een friend met een klein gilletje:) Weer een stapje verder in het Trad-klimmen! Nadat we elk een poging hadden gedaan was het al donker waardoor het die dag bij een poging bleef.
Die avond gingen we ons wat opwarmen in het plaatselijke café van Ettringen. We werden hier uitgenodigd door 8 Duitsers om een typisch Duits spel te spelen: Kegeln! Een soort van bowling maar iets moeilijker. Het werd al snel duidelijk dat België aan de verliezende kant was! :) Wij kunnen dan ook alleen maar klimmen hé ;)
De tweede dag werden we wakker met nog wat meer sneeuw. We konden de eerste twee uur nog goed klimmen met onze bevroren vingers en dode tenen. Maar eens dat het wat harder begon te sneeuwen konden we niet veel meer doen en moesten we selectief zijn in onze route keuze. We moesten ons project, 7a barst, laten gaan aangezien er op de eindgrepen van de crux 2cm sneeuw lag. Dit mocht Florian ondervinden!
Ondanks dat we niet al te veel hebben kunnen klimmen waren deze twee dagen het helemaal waard. We waren allebei zeer tevreden dat we nog wat konden trad-klimmen voordat de winter er helemaal aankomt! We genoten ook van de wat echtere en meer hardcore condities!
Ettringen is aan te raden als je wil leren trad-klimmen aangezien je routes kan doen waar nog steeds haken in staan terwijl je het trad-gear leert plaatsen! Je vindt er een beetje alle niveaus en is een groot massief! Bovendien is het er een hele aangename en rustige sfeer, zeker in de sneeuw!
De volgende dag werden we wakker in onze tent in het hutje en zagen dat we op een grote parking stonden met een soort van wandelroute die van daaruit vertrok. Het was zeer koud en had toch wel wat gevroren.
Na enkele warme thees en een goed ontbijt waren we steeds niet warm genoeg om naar de rotsen te zoeken. We gingen ons dus nog extra opwarmen in een cafeetje waar we dachten een topo te vinden. Dit was niet het geval. Dus gingen we met de auto opzoekt naar de rotsen. We besloten eerst nog eens de parking waar we overnacht hadden te bekijken. Dit met resultaat want zo'n 20 meter naast de plek waar we geslapen hadden vonden we de rotsen.Het klimgebied van Ettringen is een oude mijn met vulkanisch gesteente. Het gebied is dus een put in de grond waar je kunt in wandelen en dan gewoon routes kan klimmen.
Ik en Florian gingen hier naartoe om onze nieuwe passie in de sport wat te gaan beoefenen, het Trad-klimmen. Tot mijn grote verbazing stonden er ook zeer veel haken, dit is wel zeer jammer aangezien er heel veel te klimmen valt met trad-materiaal.
Aangezien we geen topo hadden hebben we twee dagen lang gewoon de mooie lijnen op gezocht en wat geklommen. De eerste dag vonden we al een mooie barst, die 7a blijkt te zijn, die we perfect met alleen trad-gear konden klimmen. Jammer van de haken die naast de barst stonden. Ik maakte mijn eerste val op een friend met een klein gilletje:) Weer een stapje verder in het Trad-klimmen! Nadat we elk een poging hadden gedaan was het al donker waardoor het die dag bij een poging bleef.Die avond gingen we ons wat opwarmen in het plaatselijke café van Ettringen. We werden hier uitgenodigd door 8 Duitsers om een typisch Duits spel te spelen: Kegeln! Een soort van bowling maar iets moeilijker. Het werd al snel duidelijk dat België aan de verliezende kant was! :) Wij kunnen dan ook alleen maar klimmen hé ;)
De tweede dag werden we wakker met nog wat meer sneeuw. We konden de eerste twee uur nog goed klimmen met onze bevroren vingers en dode tenen. Maar eens dat het wat harder begon te sneeuwen konden we niet veel meer doen en moesten we selectief zijn in onze route keuze. We moesten ons project, 7a barst, laten gaan aangezien er op de eindgrepen van de crux 2cm sneeuw lag. Dit mocht Florian ondervinden!Ondanks dat we niet al te veel hebben kunnen klimmen waren deze twee dagen het helemaal waard. We waren allebei zeer tevreden dat we nog wat konden trad-klimmen voordat de winter er helemaal aankomt! We genoten ook van de wat echtere en meer hardcore condities!
Ettringen is aan te raden als je wil leren trad-klimmen aangezien je routes kan doen waar nog steeds haken in staan terwijl je het trad-gear leert plaatsen! Je vindt er een beetje alle niveaus en is een groot massief! Bovendien is het er een hele aangename en rustige sfeer, zeker in de sneeuw!
